Martwe dziedzictwo

W styczniu 2014 r. na stronie Witryny Wiejskiej w poradniku pt. „Dziedzictwo Kulturowe” umieszczono tekst pod tym samym tytułem. Jego autor Krystian Połomski z Fundacji Wspomagania Wsi opisując stosunek współczesnych do przedmiotu swoich rozważań przywołał fragment wierszu Wisławy Szymborskiej pt. „Muzeum”.

„…Z braku wieczności zgromadzono dziesięć tysięcy starych rzeczy.
Omszały woźny drzemie słodko zwiesiwszy wąsy nad gablotką….”
Z tym fragmentem powiązano stwierdzenie, że …duża część polskiego dziedzictwa kulturowego jest martwa…
Czy opinię zmieniło wprowadzenie wiersza do analiz szkolnych …?

Na ile pomogły w tym podpowiedzi środowiska Brainly społeczności doświadczonych uczniów oraz strony internetowe poświęcone spuściźnie polskiej noblistki…? Czy jej rola zakończyła się wraz odejściem z tego świata i ograniczała się do uchwycenia piórem umykającej refleksji?

Na ile należę do osób dostrzegających potrzebę zachowania praktyki utrzymywania instytucji muzeów ? A idąc dalej: czy może uznaję za pożyteczna taką działalność. Na ile jestem skłonny do zachwycenia się pięknem krajobrazu (dziedzictwo przyrodnicze), układu architektonicznego lub zastawy stołowej, albo też historycznego ubioru (dziedzictwo materialne), wiersza, pieśni operowe lub ludowej, obrzędu (dziedzictwo niematerialne)? O tym można przekonać się odpowiadając na pytania znajdujące się na stronie https://www.dziedzictwokulturowe.pl